Trzyczarkowe anemometry, stosowane do pomiaru prędkości wiatru, to turbiny typu oporowego o osi pionowej. Urządzenia działające w oparciu o siłę nośną mają wyższą sprawność. Przykładem tego rodzaju urządzeń  jest turbina H-Darrieus. Gdy wirnik turbiny Darrieusa się obraca, wypadkowa prędkość opływu łopaty (na rysunku poniżej oznaczona kolorem czerwonym, wynika ze zsumowania prędkości wiatru i prędkości przesuwania się łopaty względem powietrza) napływa na łopatę pod dodatnim kątem natarcia. Łopata wyposażona jest w profil aerodynamiczny o takim kształcie, by taki kąt natarcia powodował powstanie siły „nośnej”. Siła ta porusza wirnikiem.

Turbiny o pionowej osi obrotu VAWT - zasada działania

Większość turbin VAWT nie wymaga dużej wartości prędkości rozruchowej. Najczęściej, turbiny tego typu rozpoczynają pracę już od 2 m/s. Jednocześnie, nie generują praktycznie żadnego hałasu i drgań, przez co ich praca jest bardzo stabilna. Niewątpliwą zaletą w stosunku do urządzeń typu HAWT, jest brak mechanizmów ustawiających turbinę w kierunku wiatru. Znacznie upraszcza to konstrukcję turbiny, a co za tym idzie również zmniejsza koszty inwestycyjne. Baza firm zajmująca się przydomowymi turbinami VAWT znajduje się tutaj. 

 

Turbina H-Darrieus

Turbina Darrieus

Turbina Savoniusa

Turbiny o pionowej osi obrotu są bardzo wszechstronne. Można jest stosować zarówno w otwartym terenie oraz na terenie zurbanizowanym. Często umieszcza się je na dachach budynków. Niestety, niska sprawność w porównaniu do turbin o poziomej osi obrotu, sprawia, iż mają one stosunkowo małe zastosowaniu do produkcji elektryczności. Najczęściej zasilają pojedyncze urządzenia elektryczne (np. lampy uliczne), ogrzewają lub pompują wodę.