Pierwszym i najważniejszym etapem jest weryfikacja potencjału działki pod względem technicznym, prawnym i ekonomicznym. Idealna lokalizacja powinna mieć dobry dostęp do słońca – preferowane są tereny płaskie lub lekko nachylone na południe, o minimalnym zacienieniu. Równie istotna jest klasa gruntu – im niższa (np. IV, V, VI), tym większe szanse na uzyskanie zgody na inwestycję bez potrzeby przeprowadzania kosztownej procedury odrolnienia. Grunty rolne klasy I–III często wymagają decyzji Ministra Rolnictwa w sprawie zmiany przeznaczenia.
Dodatkowym czynnikiem jest bliskość infrastruktury elektroenergetycznej. Im bliżej stacji transformatorowej SN/NN lub linii średniego napięcia, tym niższe koszty przyłączenia. Należy również upewnić się, że działka nie znajduje się na terenie objętym ochroną środowiskową (Natura 2000, rezerwaty, obszary chronionego krajobrazu), co mogłoby uniemożliwić realizację inwestycji.
Analiza zasobów słonecznych
Po wstępnej ocenie lokalizacji warto zlecić wykonanie profesjonalnego studium wykonalności. Taki dokument powinien zawierać m.in. analizę nasłonecznienia, wstępne obliczenia produkcji energii, plan zabudowy instalacji (layout) oraz oszacowanie kosztów i potencjalnego zwrotu z inwestycji. Dane o nasłonecznieniu można pozyskać z lokalnych stacji meteorologicznych lub baz danych satelitarnych (np. PVGIS, Solargis). Dobry projektant uwzględni również ukształtowanie terenu, lokalne warunki klimatyczne i przewidywaną wydajność poszczególnych typów paneli fotowoltaicznych.
Kolejnym kluczowym etapem jest uzyskanie odpowiednich decyzji administracyjnych. Dla większości inwestycji PV o mocy powyżej 50 kWp konieczne jest uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy (WZ), jeśli działka nie znajduje się w obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (MPZP). Jeśli taki plan istnieje, jego zapisy muszą zezwalać na budowę elektrowni słonecznej. W przypadku gruntów rolnych należy przeprowadzić procedurę odrolnienia i uzyskać zgodę na zmianę sposobu użytkowania terenu. Dla inwestycji powyżej 1 MW konieczna będzie również decyzja środowiskowa, która może wiązać się z koniecznością przygotowania raportu oddziaływania na środowisko. Inwestor musi także wystąpić do operatora sieci dystrybucyjnej (OSD) o warunki przyłączenia – to dokument, który określa techniczne możliwości wpięcia farmy do sieci energetycznej.
Po uzyskaniu decyzji administracyjnych i warunków przyłączenia następuje etap opracowania projektu budowlanego. Projekt musi być przygotowany przez uprawnionego projektanta i obejmuje m.in. schemat instalacji, dobór technologii, rozmieszczenie paneli, uzasadnienie techniczne, rozwiązania przeciwpożarowe i infrastrukturę towarzyszącą (drogi dojazdowe, ogrodzenie, monitoring). Pozwolenie na budowę uzyskuje się w lokalnym starostwie powiatowym lub urzędzie miasta. Wraz z wnioskiem należy złożyć projekt budowlany, decyzję środowiskową (jeśli była wymagana), opinię geotechniczną, decyzję o warunkach zabudowy oraz inne dokumenty wymagane lokalnie. Czas oczekiwania na decyzję to zazwyczaj 1–3 miesiące.
Prace przygotowawcze i budowa
Po uzyskaniu pozwolenia inwestycja może wejść w fazę realizacji. Na początku konieczne są prace ziemne – wyrównanie terenu, przygotowanie fundamentów pod konstrukcję wsporczą (najczęściej są to wbijane pale stalowe), wykonanie dróg dojazdowych i ogrodzenia. Następnie montowane są konstrukcje wsporcze, panele PV, falowniki oraz okablowanie.
Etapem końcowym jest przyłączenie instalacji do sieci elektroenergetycznej, odbiór techniczny i rozpoczęcie produkcji energii. Cały proces budowy farmy PV o mocy 1 MW trwa zazwyczaj 2–4 miesiące od rozpoczęcia robót budowlanych.
Budowę zaawansowanej inwestycji warto zlecić fachowcom. Już teraz odwiedź stronę MAAT4 by dowiedzieć się więcej!
